یکصد درس زندگى از امام على(ع) ص : 81
«التَّوْبَةُ نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ وَ تَرْکٌ بِالْجَوارِحِ وَ اضْمارُ انْ لا یَعُودَ» غررالحکم
توبه (عبارت از) پشیمانى قلبى، آمرزش خواهى زبانى، ترک عملى گناه با اندام بدن و تصمیم بر عدم بازگشت (به گناه) است.
نکتهها و پیامها
1- توبه به معناى بازگشتن و یک نوع انقلاب و قیام درونى علیه خویش و پالایش نفس از گناه و تخلق به اخلاق الهى است.
2- توبه کار واقعى کسى است که وقتى توبه کرد:
الف- روح و قلبش از کار ناشایستى که کرده است، پشیمان باشد تا بااین تحول و انقلاب درونى (: توبه) زنگارى که بر اثر ارتکاب گناهان بر روح لطیف او نشسته محو گردد. قرآن کریم، گناهکاران را توصیه به توبه حقیقى و خالص مىنماید: «تُوبُو الَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً» سوره تحریم آیه 8
ب- با زبان خود از نافرمانىهایى که از دستورات الهى کرده است، عذرخواهى و استغفار نماید.
ج- مسیر زندگى خود را عملًا تغییر دهد و از گناهان گذشته دست بردارد و در صورتى که واجبى از او قضا شده است تدارک نماید و اگر تعرضى به حقالناس نموده، آن را ادا و جبران کند.
د- بر ترک گناهان مصمم باشد.
3- آثار ارزنده توبه در زندگى انسان فراوان است. برخى از آنها عبارتند از: آمرزش گناهان، برخوردارى از مواهب الهى و زندگى شیرین، تبدیل لغزشها به حسنات و ....
